Eerste week in het ziekenhuis

Ha iedereen,

Wat van de ervaringen van onze eerste week! Op dinsdag begin ik dan mijn eerste 'werkdag'. We hebben kortere uren dan het vaste personeel, dus hoeven we niet te vroeg op en kunnen we weer op tijd gaan (8:00-14:00). Ik sta op de afdeling pediatrie, bij de patiëntjes die een zorgverzekering hebben (aan de andere kant van de afdeling liggen de charity-patients, die geen verzekering hebben en dus vaak ook geen geld voor bijvoorbeeld medicatie). Hier word ik als ik aankom hartelijk ontvangen door het team, wat natuurlijk heel fijn is :) Alles gaat anders dan ik gewend ben, dus ik kijk vandaag vooral mee met bijvoorbeeld het ronddelen van de medicatie, het checken van de infusen en het aanvullen van de patiëntendossiers. Waar we in Nederland resten medicatie voor infusie na openen in principe weg moeten gooien (vanwege bacteriën e.d.) wordt hier alles hergebruikt tot het helemaal op is. Logisch natuurlijk gezien de omstandigheden met zo weinig medicatie, maar toch gek om te zien hoe open ampulletjes met een stukje tape worden dichtgemaakt voor hergebruik. Infusen worden met spalken van oud karton van bijvoorbeeld medicijndoosjes gefixeerd en zitten vaak verstopt omdat er geen infuuspompen zijn zodat dit niet snel wordt opgemerkt. Bij het prikken van het infuus wordt er als er mis geprikt wordt opnieuw geprikt met hetzelfde naaldje tot het infuus goed zit. Als het na een aantal pogingen nog niet lukt wordt het infuusnaaldje terug gestopt in het doosje voor een latere nieuwe poging. Niet gek als je naar de omstandigheden kijkt, maar bij ons zou dat dus helemaal niet mogen! Alle dossiers worden met de hand bijgehouden en met nietjes en splitpennetjes bijeen gebonden. De patiëntenkamers zijn klein, vol, erg warm en niet hygiënisch. Maar de Filipijnse kindjes zijn allemaal zooooo schattig haha! Zou ze allemaal mee willen nemen. En ook de ouders zijn meestal heel hartelijk. in Nederland voel je je bezwaard als je in het begin steeds op de vingers van een collega mee komt kijken, maar hier vinden de ouders het alleen maar interessant en bedanken me steeds hartelijk.
Ik heb moeite met het lezen van de handschriften van de meeste artsen, wat erg lastig is bij het bijwerken van de dossiers, omdat ik steeds collega's moet vragen wat er staat. Daardoor voel ik me wel bezwaard, maar hopelijk herken ik steeds wat meer woorden en medicatie en dergelijke. Later in de week kan ik al wat meehelpen met het ronddelen van de medicatie en de standaard dingen. Hopelijk krijg ik komende week de kans om wat meer handelingen te doen. Die ben ik nog niet zoveel tegen gekomen. Waar Marjolein al veel boeiende operaties mee heeft kunnen kijken, gebeurt er bij ons niet zo heel veel spannends, wat wel jammer is. Maar daarentegen heb ik wel een super leuk team wat zo geïnteresseerd en gezellig is! Ook lekker met hen kunnen lachen en kletsen over Nederland en de Filipijnse cultuur en dingen die we moeten doen of eten! Dus ik heb weer zin in de komende week :)

Verder was Marjo dinsdag jarig, dus dat was een gezellig dagje :) na het werk lekker het stand opgezocht (al was dit nog niet echt een mooi of schoon strand, die houden we nog te goed) en wat rondgestruind. We worden veel aangestaard met onze witte huidjes en westers uiterlijk! Maar de mensen zijn wel erg vriendelijk en geïnteresseerd. We hebben gedurende de week ook wat exotische fruitsoorten gekocht om te proberen! We hebben twee soorten kokosnoten, dragon fruit, papaja, sakinas en nog wat vruchtjes. Zo leuk dat dat daar allemaal echt groeit! We zijn naar een wat groter soort winkelcentrum geweest om lekker wat boodschappen te doen en donderdag was de BBQ/karaoke avond! Deze was speciaal voor de verjaardag van Marjolein en (een andere) Meike mooi versierd als een verjaardagsfeestje en ze kregen ieder een prachtige (en heeeerlijke) birthdaycake! Het eten was natuurlijk weer super en we hebben lekker karaoke gezongen. In de Filippijnen is dit echt een ding en het is echt hilarisch want het gaat er bij hen niet om dat je een gouden stem hebt, maar gewoon dat je er met zelfvertrouwen helemaal voor gaat! En dat doen ze dus ook haha, echt genieten. De zwoelste en hoogste liefdesliedjes komen voorbij door assistent manager Marjorie, housekeeper in wording Junrey, Kim de bewaker en zelfs de (wat oudere) gate-keeper Boy doet mee en haalt steeds de hoogste score. Ik en twee andere huisgenoten wagen ons aan de Balut-challenge, een Filipijnse delicatesse waar je een (bevrucht) eendenei van 16, 17 of 18 dagen (in ons geval 16) opeet. Het pellen van het ei was een viezig werkje maar verder vond ik het meevallen gelukkig!

Dit weekend zijn we met z'n negenen naar het eiland Bohol geweest, en het was echt ge-wel-dig! Maar daarover later meer, morgen weer vroeg dag na een vermoeiend weekend;

Veel groetjes en liefs, Meike!